اگر ایمان به فرموده پاکان چیزی جز حب و بغض نباشد، پس باید آدم ها را از آرزوهایشان شناخت. چرا که آرزوها تبلور عریان خواسته های بشر است و کیست که نداند، خواستن میوه ی دوست داشتن است. آرزوی من اما این است که بالاخره یک روز، بستری از پنبه های سفید برایم پهن کنند و درون یک جعبه ی چوبی بگذازندم و روی جعبه را با پرچمی منقش به نام او(جل جلاله و عظم شأنه) بپوشانند و سپس روی دستان امت مسلمان رهایم سازند و من در قهقه ی مستانه ی خود، همانند پری سبک بر روی امواج خروشان دست ها در حرکت باشم، بی آنکه خبری از خویشتن داشته باشم چرا که حضرت روح الله فرمود شهید نظر می کند به وجه الله و آنکه را که نظر به او بیفتد، دیگر خبری از خود نخواهد داشت.