افکار یک زندانی

اسلام آمریکایی یکی از اصطلاحات ابداعی خمینی کبیر است. و معنای دقیق آن اسلامی است که با کپیتالیسم یا همان ایده سرمایه داری حاکم بر آمریکا و بسیاری از کشورهای مدرن سازگار است. اما چگونه اسلامی می تواند با اندیشه سرمایه داری سازگار باشد، در واقع چرا آمریکایی ها به فکر طراحی ایده اسلام آمریکایی افتادند یا به زبان دیگر چه موانعی در اسلام وجود داشت که آمریکا نیاز به تحریف آن پیدا کرد؟

اسلام به دو گونه می تواند مورد تایید دنیای غرب و حاکمان مستکبر آن باشد. اول اسلامی که موضوع خود را فرد قرار می دهد و رویکردهای اجتماعی را نیز از دیدگاه فرد می نگرد. در واقع اسلامی که موضوع خود را سعادت فرد می داند کاری به حکومت و اجتماع به صورت حاکمیتی نخواهد داشت، بلکه خود را یکی از افراد جامعه می پندارد که می تواند نسبتی با حاکم چه عادل و چه جائر برقرار کند. اسلام فردی در خود اجباری به سرنگونی حاکم جائر نمیبیند. بلکه تلاش می کند تا دین خود را از گزند حاکم به دور دارد. پس می تواند به کج خانه ای بخزد و به عبادت بپردازد و از ظلم و جور مستکبرین تبری بجوید اما برنامه ای برای مبارزه هم نداشته باشد. در واقع اسلام فردی خود را مکلف به اداره جامعه و نجات جامعه نمی داند. همین قدر که افراد در فردیت خود به قوانین اسلامی عمل نمایند کفایت می کند. از اینجاست که اموری مانند حجاب گاهی از بسیاری از دیگر امور و جنایات در جامعه و دنیا اهمیت فزون تری می یابد.

گونه ی دیگر اما اسلامی است که با آمریکا همکاری می کند و مباحث اسلامی را هماهنگ با جهان سرمایه داری تفسیر می کند. مثلا از حق مالکیت فردی در اسلام نتیجه می گیرد که سازمان اقتصادی جامعه باید همان سرمایه داری و سرمایه محوری باشد. یا می گوید هر کس مال مشروعی را به دست آورد، می تواند سوای از اوضاع جامعه به هر شکل مشروعی آن را هزینه کند و هر سطحی از تجمل را به نمایش گذارد.

اسلام آمریکایی اسلامی است که یا در برابر آمریکا ساکت است و اجازه می دهد که او به جنایات خود ادامه دهد و یا با آن همراه است. اسلام آمریکایی اسلامی است که به شما می آموزد باید به منافع خود ، خانواده، دوستان، همشهری ها و هم میهنانتان باندیشید و فکر دفاع از مظلوم و مبارزه با مستکبر و ظالم را از ذهنتان بیرون کنید. اسلام آمریکایی می پذیرد که جامعه به فرادستان و فرودستان تقسیم می شود و رنج فرودستان در اثر ناتوانی آنان و یا میراث پدرانشان است. در اسلام آمریکایی عدالت یعنی نگهبانی از سرمایه و مراقبت از توضیع سرمایه بر اساس عمل به قوانین جامعه سرمایه داری. در دنیای سرمایه داری افراد فرودست می توانند با رعایت قواعد بازی از طبقه فرودستان به فرادستان هجرت کنند اما هرگز اجازه نخواهند داشت که این نظام دو طبقه ای را از میان بردارند.

نکته  حائز اهمیت دیگر، ابزاری است که مستکبران برای تولید اسلام آمریکایی از آن بهره می برند. اسلام آمریکایی هنگامی زاده می شود که شما به اسلام به عنوان یک معنای کاملا عقلی و به هر شکل قابل انعطاف نگاه کنید. در حالی که اسلام دینی است که دارای تاریخ است. مفاهیمی که داری تاریخ اند را نمی توان به هر شکل تفسیر نمود. بلکه در تفسیر مفاهیم تاریخی رجوع به تاریخ آنان الزامی است. اسلام یک دین دارای تاریخ است. پیامبری و امامانی دارد که کلام و سنت آنان در اختیار ماست. اما مستکبران برای آنکه بتوانند اسلام مورد نظر خود را شکل دهند اقدام به حذف تاریخ و تفسیر به رای شریعت می کنند. در اینجاست که خمینی کبیر مفهوم دیگری را به عرصه سیاسی-دینی جامعه ما معرفی می نماید. امام راحل در برابر این حربه مستکبران از مفهوم "اسلام منهای روحانیت" استفاده نمود. اسلام منهای روحانیت اشاره به نظر یک صنف ندارد، چه آنکه بسیاری از روحانیون نیز می توانند معتقد به اسلام آمریکایی بوده یا در شکل دهی آن جیره خوار مستکبران باشند. اما منظور حضرت روح الله از روحانیت روشی است که روحانیون واقعی برای استخراج، فهم و تفسیر دین بر می گزینند. روشی که در آن صادقانه با رجوع به تاریخ متقن دین و با نگاه به سیره عملی اولیاء دینی، اسلام تفسیر می شود. اسلام منهای روحانیت یعنی اسلام منهای روش درست تفسیر و فهم دین حتی اگر یک روحانی که لباس بزرگان دینی را بر تن کرده است آن را انجام دهد.