افکار یک زندانی

« الدنیا سجن المومن »

افکار یک زندانی

« الدنیا سجن المومن »

افکار یک زندانی

امام صادق (علیه السلام):
«بنویس و علمت را در میان دوستانت منتشر ساز و چون مرگت رسید آن ها را به پسرانت میراث ده زیرا برای مردم زمان فتنه و آشوب میرسد که آن هنگام جز با کتاب انس نگیرند.»
اصول کافی، باب فضیلت نوشتن، حدیث یازدهم.

حقیقتی در باره ی یک شیار

چهارشنبه, ۱۹ آذر ۱۳۹۳، ۰۱:۲۹ ب.ظ

دیشب به دیدن فیلم شیار 143 رفته بودم. بعد از فیلم با خود اندیشیدم که نظرم را راجع به فیلم بگویم اما منصرف شدم. تا اینکه امروز نقد و نظرهای گوناگون را درباره ی فیلم خواندم و از آنجا که شدیدا دچار خود انتقادی هستم لازم می بینم که سکوتم را بشکنم.

ما نمی توانیم از این حقیقت فرار کنیم که فیلم سازی یک تکنیک است و قواعد خودش را دارد.قواعدی که برآمده از روانشناسی ذهن انسان ها است. و رعایت این قواعد توسط کارگردانان بزرگ جهان بود که  توانستند سینما را در طول مدت کوتاه به وجود آمدنش به تأثیر گذار ترین رسانه ی حال حاظر جهان تبدیل کند.

پس هر کس که بخواهد حرفش را باسینما بزند باید به این قواعد مسلط باشد تا بتواند آن چنان تأثیر شگفتی را به دست آورد.

شیار143 فیلمی با یک سکانس تأثیر گذار بود. من فکر می کنم که اگر سکانس آخر فیلم را در جشواره ی فیلم 100 ثانیه به نمایش می گذاشتند دقیقا همان تأثیری را داشت که تماشای دو ساعته ی فیلم بر مخاطبان داشته است.

تأثیر گذاری سکان آخر هم به خاطر کیفیت بالای آن نیست بلکه بیشتر باز می گردد به ایده ی مناسبی که انتخاب شده است . اینکه مردمان ما و بخصوص رزمندگان و مادران شهدا با این اثر ارتباط عاطفی برقرار کردند یک امر طبیعی است. در واقع تماشای شیار143 برای آن ها بهانه ای برای خاطره بازی عمیق در فضای تاریک و طلسم گونه  ی سینما بوده است. من هم در سکانس آخر حسابی گریستم اما خودم هم می دانم علت گریستم چه بوده است . من هم با شهدای گمنام خاطره داشته ام و این رمز موفقیت فیلم از نگاه تماشاگران است . چرا که بیشتر مردمان ما ارتباط عمیقی با شهدا دارند.

نکته دقیقا همین جاست . ما در سینمای جهان فیلم هایی را از فرهنگ های بیگانه تماشا می کنیم که اندک آشنایی با فرهنگ و تمدن آن سرزمین نداریم اما عمیقا با فیلم ارتباط برقرار کرده، دیالوگ ها و سکانس های آن را تا آخر عمر به خاطر می آوریم و در گنجینه ی نوستالوژی های ذهنمان حفظشان می کنیم. و این دقیقا هنر سینماست. حالا به نظر شما اگر فیلم شیار 143 را برای مردمانی به نمایش بگذارند که چنین خاطراتی را نداشته اند آیا فیلم همچنان تأثیر خود را حفظ خواهد کرد؟

من هم از اینکه فیلمی درباره ی مادران شهدا ساخته شده است خوشحالم (و ناراحتم که چرا سینمای حرفه ای ما در طول این 35 سال از این موضوع غفلت داشته است) همچنین خوشحالم که برای یک بار هم که شده سینماگران ما در تالار محل برگزاری جشواره ی فیلم فجر به احترام مادران شهدا به پا خاستند و چه از سر رضایت و یا اجبار ارادت خود را به این سرمایه های عظیم کشور نشان دادند. اما هرگز نمی توانم بگویم شیار 143 یک فیلم عالی تمام عیار و یا حتی دارای بازی هایی خیره کننده است. این را نمی توانم بگویم چون این چنین نیست . تکلیف قواعد سینما روشن است . ما نیز تا امروز روز قواعدی صحیح تر و منطقی تر از قواعد حاکم بر سینمای جهان برای ساخت یک فیلم اختراع نکرده ایم .

پس اگر ادعای فیلم سازی داریم نباید از اینکه می شنویم فیلمی که در چهارچوب علایق دینی و اعتقادی ما ساخته شده، دچار ضعف های فاحش تکنیکی است به خشم بیاییم و منتقدان را به هر چه از سر نادانیمان بر می خیزد متهم سازیم.

مسئله را باید با یادگیری و تمرین و تلاش و مجاهد رفع نمود و نه با داد و فریاد و دشنام. پس برای فیلم سازان متعهدمان علم روز افزون سینما و برای دانایان این عرصه تعهد آرزو می کنم تا شاید حال سینمای ما بهتر و بهتر و بهتر شود.

۹۳/۰۹/۱۹
زندانی زندانی

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">