افکار یک زندانی

این روزها از در و دیوار، مباحث انتخاباتی می ریزد. هر روز که می گذرد، کوچه و خیابان ها و ساکنانشان بیشتر بوی انتخابات می گیرند. کاندیداها می آیند و می روند و هر روز سخنانشان تیتر رسانه ها می شود و هنوز این حرف فهمیده نشده، حرف دیگری را علم می کنند.

حقیقت تأسف برانگیز این روزهای کشور ما حاکم شدن فضایی مسموم، بر افکار آدم هاست. در این میان باید بدانیم که بیشترین تقصیر را، خود ما ساکنان این شهر بر عهده داریم. این فهم ماست که مشتری های آرائمان را بر می انگیزد که چگونه با ما سخن بگویند. اگر ما مردم، ساده اندیشانه، راحت طلبانه و سهل انگارانه به دنبال راحت ترین راه برای تن آسایی نباشیم، هیچ کس فهم ما را به سخره نمی گیرد و وعده های صد من یک غاز به ما نخواهد داد.

پس بیایید با خودمان قرار بگذاریم که بر اساس مشهورات قوم، قبیله، خط، جناح، دسته و گروه هایمان تصمیم نگیریم. بیایید به فرزندانمان قول بدهیم که برای آینده ی آن ها هم که شده، از هیچ نامزدی "قدیس" نسازیم و تنها به فهم موجود در کلمه ی "اصلح" پایبند باشیم. بیاید به تمام تاریخ رنجکشیده ی پدرانمان قسم یاد کنیم که از روی تن آسایی و دنیا طلبی چند روزه ی خود، ودیعه ای که از دستان خونبار مجاهدان ستانده ایم را به دست گره خورده با دستان شیطان بزرگ نسپاریم. بیاید با خدای خود پیمان ببندیم که در این چند روز پر هیاهوی انتخابات دست از تقوا نشوییم و چشم هایی که از آسمان به ما نگاه می کنند را نادیده نگیریم.

انتخابات نیز جز امتحانی برای ما نیست، مسیر پر فراز و نشیب هابیلیان بی شک به روزهای باشکوه ظهور ختم خواهد شد، ما تنها در این میان انتخاب می کنیم که آیا شایستگی آن را داریم که این اتفاق خوشایند در روزگار ما رخ دهد یا نه؛ اما بدانید که امام منتظران در انتظار ظهور ماست. در انتظار تصمیم هایی است که به آسمان این پیغام را بدهد که هنگامه ی طلوع خورشید است.

پس بیاید برای تمام تاریخ هم که شده به بهترین ها و نه به خوش نماترین ها رای بدهیم. نگذاریم ما را از چیزی بترسانند یا به وعده های خام فریبمان دهند؛ تا آنکه رای ما پیغام مناسبی به آسمان باشد.