عدم الفتح 29 اردیبهشت
برادران و خواهران گرامی، آن چیزی که شما از آن به شکست تعبیر می کنید، از ترور شهید مطهری، ریاست جمهوری بنی صدر، ترور بهشتی، انفجار نخست وزیری، جنگ هشت ساله با بی تدبیری های دولت میرحسین موسوی، عدم فتح کربلای 4، جام زهر قطعنامه با اصحاب لیبرالش، دولت مخرب سازندگی، دولت برانداز اصلاحات و دوستان از خدا عبور کرده اش و از فتنه ی 88 ناگوارتر نیست. انقلاب همه این روزها را به خود دیده است. حتی می شود وسیع تر نگریست، مگر نواب را به جوخه ی اعدام نسپردند؟ مگر مدرس را در تبعید در غربت به شهادت نرساندند؟ و مگر شیخ فضل الله نوری را به دار نیاویختند؟
اصلا شما فکر کنید که ما هم چون کشور اسلامی آندلس آنقدر در غفلت از ناتوی فرهنگی خوابمان ببرد تا انقلابمان را به شهوت زنان و مردانمان ببلعند، مگر خون سید الشهدا از جوشش بازخواهد ایستاد؟
آنان که امروز شیون کنان به رهبر خود کنایه می زنند همان هایی هستند که حسن بن علی را مذل المومنین خطاب می کردند.
حواستان کجاست؟! مگر شما به تاریخ یک عمر مجاهدت مظلومان و امامان و شهدا تکیه نداده اید؟ مگر داستان غروب کربلا را نشنیده اید؟ مگر نمی دانید که زینب کبری فرمود «ما رأیت الا جمیلا»؟؟؟
ما به راه خود ادامه می دهیم، موشک می سازیم ، شهرک موشکی بنا می کنیم و رویش می نویسیم «مرگ بر اسرائیل و هرکه از او خوشش بیاید» حتی اگر برخی نابخردان احساس کنند که موشک های ما با طبع گربه صفتشان سازگاری ندارد. ما همچنان به سوریه می رویم و در صف اعزام چله می گیریم تا نوبت به ما بیفتد، حتی اگر لیبرال های وطنی بر نتابند که ما بر بلندی های جولان فریاد «مرگ بر اسرائیل» سر دهیم.
این انقلاب چون درختی سترگ است که با خون شهیدان خود به چنین عظمتی دست یافته است، کجا "کرم های فربه و تن پرور" می توانند چنین سرو استواری را فرو اندازند؟؟؟
راستی هر کس که از مبارزه خسته شده است سری به تاریخ بزند، تاریخ دره های ذلتی دارد که ساکنانش مردان و زنان از راه بریده اند. از درون این دره ها قله هایی به چشم می خورد که مجاورانش، مجاهدانی هستند که به تکلیف خویش عمل نمودند و دل به فتح یا عدم الفتح چند روزه ی دنیا نبستند. آنان می دانستند که پیروزی از آن کسانی است که به خاطر خدا پا به میدان گذاشته اند نه آنان که به طمع فتح و ظفر اسب خویش را زین نموده اند.